CHRZEŚCIJAŃSTWO
      POWRÓT
      Ichthys, pisany też: Ichtys - w języku starogreckim znaczy „RYBA” (IXΘYΣ). Jest znakiem pierwszych chrześcijan i symbolizuje Chrystusa. To jeden z najsłynniejszych akrostychów, czyli słów, które można utworzyć z pierwszych liter wyrazów w zdaniu. Ichthys (IXΘYΣ) to akronim starogreckich słów:
IHΣOYΣ (Iesous) - Jezus
XPIΣTOΣ (Christós) - Chrystus
ΘEOY (Theou) - Boga
YIOΣ (Hyiós) - Syn
ΣΩTHP (Sotér) - Zbawiciel
W czasie prześladowań pierwszych chrześcijan, podobizna ryby była ich znakiem rozpoznawczym. Ryba jako symbol Chrystusa posiada dwojakie odniesienie: po pierwsze - łączy się z chrztem św., gdyż żywiołem ryby jest woda; po drugie - ma odniesienie do eucharystii, która jest świętym pokarmem chrześcijan. Na malowidłach w katakumbach ryba jest symbolem eucharystii. Do IX wieku na wszystkich przedstawieniach Ostatniej Wieczerzy, ryba znajduje się obok chleba i kielicha. Brama trzeciego tysiąclecia w LednicyJako symbol chrześcijaństwa była używana znacznie wcześniej niż krzyż, który tak ważnym symbolem stał się dopiero w IV wieku. Obecnie obserwuje się renesans znaku Ichthys i to nie tylko wśród zielonoświątkowców czy Koptów, ale także w kościele katolickim i kościołach protestanckich. Krzyż jest znakiem męki Chrystusa i jego śmierci, a ryba jest znakiem życia, stąd też jej wielka popularność zwłaszcza wśród współczesnej młodzieży chrześcijańskiej. Symbol ten można zauważyć na wielu samochodach, a wielki pomnik w kształcie ryby zbudowano jako bramę trzeciego tysiąclecia w Lednicy - miejscu dorocznych spotkań religijnych polskiej młodzieży katolickiej (w czerwcu) i ludzi starszych (we wrześniu). Ichthys umieszczono także w logotypie stacji religia.tv koncernu ITI. Ryba jako symbol religijny jest jednak znacznie starsza niż chrześcijaństwo - występuje w wielu kulturach: Sumeru, Egiptu, Indii i Grecji.
      Krzyż łaciński. Znany też jako krzyż chrześcijański lub crux ordinaria (krzyż zwykły). Jest to najbardziej znany symbol chrześcijaństwa, utożsamiany w kulturze Zachodu z narzędziem, na którym ukrzyżowano Chrystusa.

SYMBOLE RZYMSKO-KATOLICKIE

      Krzyż grecki. Znany także jako crux immissa quadrata lub krzyż Pachomiusza. Wszystkie ramiona krzyża są równe. Jest to również jeden z najbardziej znanych symboli przedchrześcijańskich.
      Krzyż Jerozolimski. Jeden z najstarszych symboli chrześcijaństwa. Symbol Ziemi Świętej. Symbolizuje 5 ran Jezusa. Istnieją także inne interpretacje, np. cztery strony świata (małe krzyże) odkupione przez śmierć krzyżową Chrystusa (duży krzyż). W Cesarstwie Bizantyjskim i pierwotnym chrześcijaństwie był niejednokrotnie wpisywany w koło, które miało reprezentować wszechświat. Krzyż Chrystusa spinałby wtedy ekstremalnie oddalone od siebie niebo i ziemię, ludy i kraje. W czasie wypraw krzyżowych być może oznaczał cztery ważniejsze kraje katolickie biorące udział w wyprawach: Francję, Niemcy, Królestwo Obojga Sycylii i Anglię. Krzyż bywa też nazywany kosmicznym. Dzisiaj używany jest jako oficjalny symbol Kustodii Ziemi Świętej.
      Krzyż liliowy. Powstał z połączenia krzyża greckiego i majuskuły M, oznaczającej imię Maryi. Był symbolem hiszpańskich zakonów rycerskich z Alcantary (zielony) i Calatravy (czerwony).
      Krzyż lotaryński. Zwany też litewskim lub jagiellońskim. Używany w heraldyce. Przypomina krzyż patriarchalny, ale zazwyczaj jego poprzeczne ramiona są bardziej rozstawione w górę i w dół. Używany również jako symbol opieki nad chorymi na gruźlicę.
      Krzyż patryialchalny. Przypomina tradycyjny krzyż łaciński z jedną dodatkową, niedużą poprzeczką powyżej. Używali go patriarchowie i arcybiskupi we wczesnym okresie chrześcijaństwa. Od niego bezpośrednio wywodzi się krzyż prawosławny, któremu dodano jeszcze jedną ukośną poprzeczkę poniżej oraz krzyż papieski z dodatkową poprzeczką u góry. Czasem utożsamia się go z krzyżem lotaryńskim.
      Krzyż papieski. Forma krzyża patriarchalnego z jeszcze jedną niedużą poprzeczką u góry. Trzy poprzeczki krzyża reprezentują potrójną rolę papieża w Kościele katolickim jako Biskupa Rzymu, Patriarchy Zachodu i Następcy Św. Piotra.
      Krzyż prawosławny. Używany przez prawosławne Kościoły chrześcijańskie. Na Zachodzie zwany czasem krzyżem słowiańskim. Górna poprzeczka symbolizuje tabliczkę nad głową Chrystusa, środkowa belkę, do której przybito jego ręce a dolna podpórkę na nogi. Podpórka zwrócona jest w górę w kierunku "dobrego łotra" i wskazuje mu niebo a "złemu łotrowi" piekło. Wywodzi się z krzyża patriarchalnego.
      Krzyż św. Jerzego. Używany w narodowej fladze Anglii i Gruzji.
      Krzyż św. Andrzeja. W kształcie litery X. Używany w narodowej fladze Szkocji. Zwany też krzyżem granicznym (ponieważ Rzymianie używali go jako bariery) lub crux decussata
      Krzyż Tau. Wywodzi się od litery T (tau), w pierwotnych alfabetach zachodniosemickich zapisywanej jako X. Znany też jako krzyż egipski, crux commissa lub krzyż św. Antoniego. Dzisiaj używany powszechnie przez franciszkanów.
      Krzyż maltański. Używany przez Joannitów. Obecnie używają go także różne organizacje charytatywne oraz Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa. Umieszczony jest także na monetach 1 i 2 euro z Malty.
      Krzyż św. Klemensa. Jest to stylizowany krzyż z połączony z kotwicą okrętową. Zwany krzyżem marynarskim.
      Krzyż św. Antoniego. Crux commissa, zwany krzyżem egipskim, jest to krzyż w kształcie dużej litery "T" lub greckiego tau, tradycyjny atrybut św. Antoniego. Krzyż św. Antoniego jest częstym elementem występującym na obrazach Zdzisława Beksińskiego.

DO GÓRY